Vanmorgen weer net zo'n relaxte ochtend als gister. Ik ben nu gelukkig iets meer gewend aan het ingebakend liggen tussen die twee honden, en hierdoor ook een stuk beter geslape

's ochtendseerst de jonge onbeleerde paarden in de stapmolen gegooid. Om ze toch een beetje in de gaten te houden, ben ik in de bak (wat eigenlijk gewoon een weiland is) gaan rijden met Troy. Nadat de stappers na 2,5 uur eindelijk uitgestapt waren kon ik lekker het bos in. Omdat ik graag wat foto's en filmpjes wilde maken, ben ik met Harmony op pad gegaan. Ik heb onderweg een boel foto's gemaakt, dus zie foto's om te zien waar ik nou de hele dag uithang met die paarden ;)

Hetmaisstaat hier meters hoog, en daar kunnen af en toe nog wel herten uit schieten. Ookalzien de paarden hier elke dag herten, toch zijn ze er allemaal nog steeds als de dood voor.Terwijl ik met Harmon aan het rijden was, sprong er ineens pal naast ons een hert boven het mais uit. Nou is dat niet zo'n probleem, maar het hert besloot door het mais heen ervandoor te gaan precies in de richting waaruit wij ook gingen. Wij reden op dat moment op een smal pad, en geen kant om op te gaan. Enpal naast ons rende er 'iets' keihard door het mais.Gelukkig was ik op dat moment net klaar met foto's maken en had dus 2 handen aan het stuur.Uiteindelijkbereikten we met z'n 3enhet eind van het pad gecontroleerd, maar weleen stukje sneller dan in eerste instantie de bedoeling was ;)

's middags op pad met Melody. En wat al jaren niet is gebeurd, en wat ook totaal niet de bedoeling was, gebeurde nu. Terwijl we langs dat verdraaide mais reden sprong ereen hert op een haar na tegen ons aan. Ik weet nog steeds niet precies wat er gebeurde, maar het ene moment reden we relaxed over het pad, en het volgende moment lag ik met mn rug op het pad, met 2 handen nog stevig aan de teugels om mn paard in bedwang te houden. Die had gelukkig na een paar paniek passen al gauw door dat er nog iemand naast hing in plaats van erop, en bleef verwonderd staan kijken wat ik in hemelsnaam daar aan het doen was. Ondertussen was ik half overeind gesprongen, en na wat geruststellende woorden zijn we weerlekker verder gereden. De rest van de rit ging super, dus dat maakte een boel goed.

's avonds na weer een uitstekende maaltijd van Chef-kok monique even langs Dave's broer gegaan. Met hem, zijn vrouw Dawn en de kids Ryan en Keith ben ik vorig jaar naar een waterpretpark en Dorney park geweest. Ook heb ik van hun wat rare amerikaanse gewoonten geleerd, zoals een marshmellow roosteren, en dan op een stuk chocola doen en dan 2 koekjes erom. Soort marshmellow sandwich dus. En bijv. het idee om je schepijs in je glas cola te gooien en dan op te eten (schijnt hier ook normaal te zijn). Was weer erg leuk om ze te zien en bij te kletsen. Ik was natuurlijk alleen vergeten dat we hier niet in de randstad leven. Als het donker wordt wordt het hier ook écht donker, en ik was lopend zonder zaklamp. Gelukkig kwam ik er nog net op tijd achter en kon in de laatste schemering gauw naar huis terug.