Geduld kent ook z'n grenzen

Vanmorgen heerlijk uitgeslapen tot half 9. Eindelijk weer een nacht zonder honden in mn bed, toch ook wel lekker ;) 2 nachten geleden lagen namelijk beide honden op me te wachten, ze waren waarschijnlijk een beetje beledigd dat Meg&Dave zo lang weg waren geweest en wilden liever bij mij slapen. Gister lag alleen Helen op me te wachten, maar vanacht had ik het hele bed voor mezelf.

Na een rustige morgen begonnen met de paarden. Volgens de meter is de luchtvochtigheid hier vandaag 75% en is het een graad of 25. Dus als je alleen al met je tenen wiebelt begin je al te zweten omdat het zo benauwd is. Ik ben begonnen met de paarden te voeren terwijl Steph Cadie en Mel zou vangen om te gaan rijden. Toen ik klaar was zag ik haar nog niet, en uiteindelijk bleek dat Cadie weer moeilijk doen. Nu was het echt klaar met het gezeur en besloten we elke keer als ze wegrende haar op te jagen. We hebben uiteindelijk 55 minuten achter haar aangerend (een aardige work-out al zeg ik het zelf), maar toen stond ze netjes stil en kon je haar zo pakken. Toen bleek ze moeilijk te gaan doen over haar halster omdoen, waar ze de nodige opdonders voor heeft ontvangen, maar uiteindelijk hebben we haar met halster en al toch in de stal gekregen.

Na al dit gedoe zijn we eindelijk lekker gaan rijden. Vandaag een grote work-out van 10 mile voor de dames om te kijken of ze klaar zijn voor de Muckleratze 25 mile ride van a.s. zondag. Het ging super! We hebben de lead om en om afgewisseld, en heerlijk gereden. Op een gegeven moment werd Mel wat moe, maar dit was meer mentaal omdat ze nog een erg groen paardje is dan fysiek. Bij de kreek hebben we Mel ook voor de 1e keer afgesponsd terwijl Steph er nog opzat en dat ging ook super. Daarna terug bij de stal moest ze voor het eerst de trailer in en ook dat ging gelijk goed. Daarna probeerde ze er nog 1x in te springen waarbij ze Steph zowat plette tegen de achtermuur, maar verder ging het erg goed.

's middags 5 paarden in de stapmolen gezet waaronder Rabi, die vorige week haar staart er zo vreselijk in had opengeschuurd. Het haar begint gelukkig wel al een beetje terug te groeien, al heb je er nog een vergrootglas voor nodig ;) Deze keer heb ik ze een tijdje in de gaten gehouden en het schrikdraad op de hekken aangezet. Alle paarden hebben minstens 1x een opdonder op hun kont of neus gekregen, maar daarna liepen alle kids wel netjes in de stapmolen zonder enige poging om te snel of te langzaam te gaan.

Daarna Cadie nog een x gevangen om te avondeten. Ze was het deze keer al na 1 rondje rennen van mijn kant zat en liet zich toen goed vangen. Na haar avondeten is Steph een uur gaan hardlopen en ben ik begonnen met stenen uit het weiland verwijderen. Dit omdat ze er soms hoefkneuzingen van krijgen. Hier ben ik een behoorlijke tijd mee bezig geweest en ondertussen kwam Cadie af en toe gedag zeggen. Geweldig, dit is voor het eerst dat ze in het weiland gewoon naar iemand toe komt en zich bij haar vliegenmasker laat pakken. Werd het dus toch tijd om deze dame eens iets harder aan te pakken. Geduld kent ook z'n grenzen

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!