Vanmorgen weer om kwart over 5 op voor de ride van vandaag. Na het voeren van de paarden een eindje met Troy gewandeld in m'n pyama (who cares, er is toch nog niemand op) omdat hij gister ook al had gelopen en dus wat stijf kon zijn. Daarna ontbeten, omgekleed, Troy gezadeld en op naar de start plaats. Hier moest ik weer een eindje draven om te laten zien dat Troy in orde was en daarna was het om 7 uur alweer tijd voor de start. Fingers crossed dat vandaag wel een happy end heeft!!!!

Ik had met Dave afgesproken dat ik in de kopgroep zou starten en als ze echt zouden gaan vliegen, dat ik dan m'n eigen tempo aan zou houden en naar achteren zou zakken. Iedereen startte echter stappend, een heel raar begin van zo'n ride! Zodra we echter het kamp uitreden begon de kopgroep + ik te draven en al gauw zonderden we ons af van de anderen. Ik reed op dat moment op de 7^e plaats achter een vrij zware man die steeds tempo wisselde. Al gauw wist ik hem op een oversteekplaats tussen 2 bosstroken in te halen, waardoor ik daarna m'n eigen tempo kon bepalen en in een flinke draf verder kon. Bij het volgende open stuk viel er nog iemand naar achteren, en belandde ik op de 5^e plek en vormde hiermee de laatste plaats in de kopgroep.

Na ongeveer 10 minuten na de start begon het te gieten en te plenzen. Hierdoor werden de kleine paadjes in het bos al gauw baggerig en glibberig. In het bos waren er overal bomen vlak langs het pad en was het nog krapper dan gisteren. Ik was blij dat Troy wat voorzichtiger hiermee omsprong dan Cadie, en zelf ook de ruimte tussen 2 bomen inschatte. Dat maakt het rijden toch een stuk leuker en relaxter! Ik was door de regen echter al gauw de kopgroep kwijt, omdat ik bang was dat Troy zijn ijzers in de bagger zou verliezen en het dus iets rustiger aandeed. Op een gegeven moment kwam ik echter op een 4 splitsing in het bos aan met overal blauwe pijlen. Hmmm, welke kant moet ik nu kiezen? Ik was moederziel alleen, en bang dat ik de verkeerde kant op zou gaan. Er bleken echter 2 paarden vlak achter me te zitten, die de weg wel wisten en zo kon ik gauw verder zonder te moeten gokken welke kant op te gaan.

Na 15 mile kwamen we bij lake Huron aan. Er was een stuk asfalt weg voordat we bij het meer kwamen, en hier had ik de kopgroep gauw weer ingehaald. Bij het meer was het de bedoeling dat we het water in gingen en dan omdraaiden en terug naar het kamp reden. Aangezien de ride van 'shore to shore' is, was het dus de bedoeling dat we op de 1^e dag Lake Huron aanraakten en op de laatste dag Lake Michigan. Iedereen draaide echter al meteen weer om, waardoor Troy ook weinig zin had om echt het meer in te gaan. 2 hoeven was het beste wat ik er snel uit kon persen, en ik besloot snel achter de kopgroep aan te gaan. Dave baalde hier wel van, want ze waren juist naar het strand gegaan om leuke foto's te maken, maarja, de race gaat voor! Na 4 mile terug door het bos kwamen we op de eerste vet-check aan.

Bij de vet-check daalde Troy's pols al snel en konden we naar de dierenarts waar hij compleet werd goedgekeurd. Wat een opluchting, want ik was toch wel wat zenuwachtig na gisteren! Omdat ze bij deze ride met namen ipv nummers werken, werd ik nu overal al herkend en was het gelijk 'Hé Monique' zodra ik binnen kwam rijden, erg leuk! Na een 40 minute hold konden we weer verder. Het goot nog steeds, maar ik besloot toch mijn jas achter te laten omdat het bloedheet was tijdens het rijden. Omdat Troy zijn pols zo snel naar beneden was gegaan, mocht ik als 2^e de vet-check verlaten, 1 minuut achter Jim, de nummer 1.

Al gauw had ik Jim ingehaald en switchden we de lead om en om. In de druipende regen midden in het bos hoorde ik ineens een gezang achter me, en vroeg Jim of ik ooit eerder een serenade te paard had gehad, hahaha. We hadden erg veel lol samen. Na een minuut of 30 haalde de rest van de kopgroep ons in, en reed achter ons aan met Jim en mij wisselend als leider. Jim schoot op een gegeven moment het bos in om zijn paard te laten drinken, waardoor ik alleen op kop kwam.

Na 11 mile kwamen we door het kamp. Hier reed een trailer gigantisch sloom midden over het pad, maar gelukkig zag ik een uitwijkmogelijkheid tussen een groepje bomen door en kon er zo langs schieten. Dave stond verderop in de nog steeds stromende regen met een emmer water klaar om me op te vangen en Troy wat te laten drinken. Zodra Troy uitgedronken was gauw weer verder! Ik lag op dit moment nog steeds op kop en draafde snel het bos in. Na 5 mile kwamen we bij de volgende vet-check, de rest van de kopgroep had zich op dat moment alweer bij me aangesloten, omdat ik nog steeds wat voorzichtig reed om alle ijzers onder Troy's hoeven te houden.

Bij de vet-check daalde Troy's pols weer binnen no-time. Deze keer had ik een 1 hour hold in de miezerregen, die gelukkig werd verkort naar 50 minuten. Ik droeg mijn jack + de lange regenjas van Dave over m'n doornatte T-shirt en had het nog steeds ijskoud! Omdat Meg nooit honger heeft tijdens een rides, hadden ze alleen een flesje drinken voor me meegenomen. Tegen die tijd had ik echter een berehonger ontwikkeld van al het rijden, maarja helaas, dat moest nog even wachten.

2 minuten voordat ik de vet-check weer moest verlaten liet Dave Troy nog even draven voor de dierenarts om te checken of hij nog steeds in orde was en gelukkig was dat het geval. Daarna jassen uit en nog steeds drijfnat bibberend en blauw wat rondstappen totdat ik mocht vertrekken. Ik had op dat moment door de snelle daling van Troy's hartslag een voorsprong van 1 minuut op de nummer 2 opgebouwd en 2 minuten op de nummer 3 t/m 5.

Gauw op weg voor de laatste 16 mile dus! Nu voegde ik ook op de bredere rechtere paden een galopje toe, en bleef draven in de smalle paadjes met haarspeldbochten tussen de bomen door. Na 30 minuten kwamen er 2 ruiters achter me, die me bleven volgen. Na nog 10 minuten kwam er een gestoord figuur met haar paard langsrazen, zonder maar even aan te geven dat ze erlangs wilde. Hierdoor botste ze op het smalle pad vol tegen me aan, waardoor ik ternauwernood in het zadel bleef zitten, bitch! Omdat ze als een idioot tussen de bomen door in de modder galoppeerde liet ik haar maar gaan, maar het liefst zou ik haar voorbij geraced hebben, grrrrrr! De nummer 3 achter me bleef toen achter, waardoor ik en een vrouw overbleven.

Zij bleef pal achter me rijden, en bood niet een keer aan om the lead over te nemen. Op een gegeven moment kwamen we na 1 uur en 20 minuten op hetzelfde punt waar we gisteren moesten draaien. Hier was een vrij steile helling die ik stapte. Toen zag ik ineens het bord vet-check staan, wat betekende dat we vlak bij de finish waren. Ik nam een licht galopje aan en wilde zo over de finish. Ik was echter te goed van vertrouwen. Ineens hoorde ik een kabaal achter me en na haar minstens 40 mile op Troy's kracht te hebben laten meeliften, besloot de vrouw achter me nu vlak voor de finish tegen ons te racen. Ik had dit nooit verwacht en was compleet verrast.

Pfff, ik wist niet dat ik zo 'competitive' was, maar ik was woest! Gauw spoorde ik Troy aan tot meer snelheid, en plat op z'n nek schoten we vooruit. Troy had echter minstens 25 tot 30 mijl op kop gelopen + gisteren ook 50 mile gereden, en dat vergt z'n tol. Haar paard kon de hele rit gratis op andermans kracht meeliften, en had dus nog zat energie voor de eindsprint, waardoor ze ons net aan versloeg.

Een 3^e plaats voor Troy en mij dus. In het begin een beetje zuur, maar ik besloot dat dit toch erg goed is voor een eerste uitgereden 50 mile endurance ride en ben erg trots dat Troy het zo goed heeft gedaan! Na 10 minuten de vet-check en alles was prima in orde. De top-10 kan zich opgeven om voor best conditioned te strijden, en de vet-check hiervoor was 1 uur na de finish. Dit ook nog gedaan, maar waarschijnlijk hebben we dit niet binnengesleept. Jim finishde namelijk maar 6 minuten achter mij, en hij is een stuk zwaarder en zijn paard zag er ook erg goed uit, dus waarschijnlijk wint hij de BC. Dit wordt echter pas over een week of wat op internet gepubliceerd (we hebben niet op de prijsuitreiking gewacht), nog even afwachten dus. Ik heb in ieder geval een fantastische rit gehad en ben erg blij met m'n 3^e plek!!!

Na de BC Troy in de trailer geladen en ervandoor gegaan. Ik werd onderweg nog flink gepest, want ik heb blijkbaar ergens een tak in m'n gezicht gekregen waardoor ik nu een half blauw oog heb (wat niet zo voelt, vreemd). Daarbij opgeteld dat ik in Canada flink lek ben gestoken door een stel muggen maakt dat ik er momenteel erg schattig uitzie ;) Na 5 uur rijden kwamen we aan in Ohio waar m'n ouders stonden te wachten. Hier ben ik dus weer van ouders geswitched en zat mn tijd met Dave en Meg er weer op. Het was erg leuk om m'n ouders weer te zien en heerlijk om weer lekker in het nederlands ze helemaal bij te kunnen praten over al m'n belevenissen van de afgelopen tijd, maar ook jammer dat ik Dave en Meg alweer ga verlaten. Het was een prachtige tijd en het is voorbij gevlogen!

Aangekomen in het hotel in Cleveland, Ohio heerlijk gedouched. Afgelopen week heb ik maar 2 keer echt gedouched, want we hadden niet veel water in de trailer. Dat douchen was ook echt natmaken, kraan uit, insoppen, afspoelen. Jajaja, ik kán wel snel douchen! De rest van de dagen wat met de wastafelkraan gestoeid en dat was het dan. Prima in zo'n kamp, want iedereen ruikt toch naar paard, dus lekker belangrijk. Maar het was toch wel heerlijk om weer eens écht te kunnen douchen! Na het douchen Cleveland ingedoken voor biertje en een hapje eten. Ik heb daar moedig een Crabcake geprobeerd, wat beter smaakt dan het klinkt, maar toch niet echt mijn ding is. Daarna m'n (2-persoons) bedje in en heerlijk geslapen!